Karmakarışık Hayaller

...Garip bi koku geliyordu burnuma.Gözümü açmaya çalışıyordum.Nedenenini bilmediğim bir sebepten açılmıyordu gözlerim.Zorladım kendimi .Açtım ve Bi hastane de olduğumu fark ettim.Kollarımda iğneler vardı.Başımdaki hemşire bana gülümsüyordu.Ben irkildim.Hemen ayağı kalkmaya çalıştım.Hemşire tuttu beni yatırdı yine.Başladı konuşmaya hemşire.Fark etti sanırım bana ne olduğu diyeceğimi.
''Ailen ile bi kaza geçirdin.'' dedi titrek bir sesle. Ben hemen atıldım ''Nerdeler? Onlar nerde!?''
Odaya aniden doktor girdi.Hemşireye çık dermişcesine gözleri kapıya doğru bakıyordu.Anladı sanırım hemşire çıktı.Doktor geldi yanıma oturdu.Bi iç çekerek başladı.
-Senin adın ne Küçük Hanım?
+Benim adım...Benim adım Su efendim.
Doktor ''Üzülmeni istemem küçük hanım ama ailen malesef--''
Hemen ağlamaya başladım çünkü o cümlenin sonunu biliyordum
Ben Cümleyi ''Öldüler!!'' Diye tamamladım ve gözyaşları içinde boğuluyordum adeta
Doktor benim ağladığımı görünce gözleri doldu.Ben ağlamayı kesmeye çalışyıordum.Çünkü tek başıma ne yapacağımı bilemiyordum.Doktor ''Yarın Seni Taburcu Edicez'' Dedi ve odadan çıktı.Ben gözlerim dalmış bir şekilde televizyona bakıyordum.Ama o sıralarda düşüncelerime engel olamadığım için dikkatım hep ölüm haberi yönünde idi.
Ertesi gün evimize gitmek için hastaneden çıktım...Önüme erkek bir hemşire geçti ve ''Nereye?'' Diye sordu
Sanki beni tanıyordu.
Ben:Ne oldu? Evime tabiki! Hemşire ''Doktor sana bunu vermemi istedi.Bunu eve gidince aç''
Ben merak ediyordum.Ne olabilir di ki? Hem niye eve gidince açmam gerekiyordu?.Kafamı salladım.Koşarak evime yöneldim.Eve girdim.Ve heyecanla kutuyu açtım.
---------------------------Devamı Gelicek!-----------------------