sosyopat çocuk

Dizimle beni tutan kişinin bacak arasına vurup hızla koşmaya başladım arkamdan koştuklarını hissediyordum. Nefes nefese koşarken ayağıma takılan taş yüzünden yere düştüğümde peşimdeki çocuklar yanıma geldi.
Kahretsin!
"nereye kadar kaçacağını sanıyorsun sürtük"
ne bana sürtükmü demişti? şerefsiz!
Sinirle geriye doğru sürünürken arkamdan bir ses duydum.
"Bırakın lan kızı!"
biraz önce bana erkeklik taslayan kişiler beni bırakıp gittiklerinde Ayağa kalkıp beni kurtaran kişiye baktım Bu kürşattı.
Hem çok utanıyordum hemde çok korkuyordum
Çekinerek
"senden bunu beklemezdim"dedim
Evet kürşattan bunu hiç beklemezdim.
Kahramanım!
suratından hiç bir ifade okunmuyordu gözlerine baktığımda sadece korkuyordum.
"Beni kurtardığın için teşekkür ederim, hiç göründüğün biri değilmişsin"
söylediğim sözlere sadece sinsi sinsi gülmekle yetinmişti.
Kürşatın neye güldüğünü anlamaya çalışırken yüzünü ciddi bir ifade aldı
"aptal mısın kızım sen? Herşeyin bir karşılığı var! ve sen artık bana borçlusun!"