MANİA

"Bir kâbustan gözlerimi daha yeni açmışken bir diğerine uyanıyor gibiydim.

Hatırlıyordum.

O günü, o dokunuşu... Ve küçücük kalbimin ilk defa bu kadar kırıldığını.

Hatırlıyordum.

O yabancının gözlerindeki geceyi ve bana gülümseyince yüzünde oluşan her bir çizgiyi. Minik bedenim korkuyla yataktan sıçrarken zihnimde kaybolmuş o rüyanın yere saçılmış parçalarını şimdi birleştirebiliyordum.

Hatırlıyordum.

Asla peşimi bırakmayacak kâbusların başladığı o gün, hayatımı alt üst etmeye niyetlenen her şeyin de başlangıcıydı.

"Bana aitsin" diyen o ses, şimdi her şeyimi elimden almaya hazırlanıyordu.

...