"Την αυγή μπορείς να την φτάσεις μόνο περπατώντας το μονοπάτι της νύχτας."
-Χαλίλ Γκιμπράν, 1883-1931-
Σε μια κοινωνία που κοιτάζουμε και κρίνουμε, αλλα στην ουσία δεν βλέπουμε, κάποιοι αγωνίζονται για την επιβίωση τους, εντελώς μόνοι τους, χωρίς καμια βοήθεια ή ίχνος κατανόησης απο τους σιωπηλούς, αδιάφορους παρατηρητές των πράξεων τους, που παρόλη την αδιαφορία τους, πιστεύουν πως μπορουν, πως εχουν το δικαίωμα να τους κρίνουν. Χωρίς ν'ακουσουν την ιστορια τους, χωρίς να αισθανθούν ούτε ενα ψήγμα της θλίψης τους, χωρίς να πάψουν να συγκρίνονται μαζι τους, χωρίς ν'αποδεχονται την διαφορετικότητα τους, την οποία βλέπουν απλα σαν ελάττωμα.
Εδω λοιπόν, αυτοί που με κόπο επιβιώνουν, μας μιλούν.
Ιδού οι ιστοριες τους.
Χωρίς λογοκρισία.
*Το παραπάνω εξωφυλλο ανήκει ολοκληρωτικά σε μενα. Ειμαι το εικονιζόμενο πρόσωπο. Οποιαδήποτε αντιγραφή ή κοινοποίηση του, χωρίς την άδεια μου, διώκεται ποινικά*
Δεν πρόκειται να διαβάσεις κάποια ιστορία. Μην περιμένεις σώμα και δομή. Αρχή-μέση-τέλος. Λεπομέρειες ή κορύφωση. Τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να βρεις εδώ. Εδώ βρίσκονται σκέψεις, χωρίς λογική δομή. Εδώ βρίσκεται ο εαυτός μου, ο δικός μου κόσμος, ο δικός μου τρόπος.
Κάποια από τα "κεφάλαια" πραγματοποιήθηκαν στα πλαίσια του project "collective_et al."