Bendeki Sen

Annem yemyeşil bir ormanın içinde beyaz elbisesiyle bana doğru yaklaşıyordu .
"Kızım lütfen bana acı çektirmeyi bırak ! Böyle yaptıkça beni kahrediyorsun . Beni unut yaşamına devam et " Bir an durdu ve kafasını yere eğdi kafasını tekrar kaldırdığında gözlerinden kanlı yaşlar akıyordu "Anne " diye bağırdım ve ağlamaya başladım. Ben ağladıkça onun gözlerinden daha çok kan akıyordu .
" Bak kızım sen ağladıkça bana böyle oluyor , benim acı çekmemi istemiyorsan artık ağlama ! "
" Ama anne nasıl ... ?"
" Kızım bana bunu yapma sen gülümsedikçe , mutlu oldukça benim de senin gibi olacağımı unutma ama ağladığın zaman bu kanlı gözyaşlarım aklına gelsin ! "
" Ann--" annem sözümü kesti ve kanlı gözleriyle bana bakmaya devam etti .
" Hayattaki en büyük acı sevdiğin insanı kaybetmektir , Ama bundan daha önemlisi bu acıyla yaşayabilmektir , ne zaman aklına gelsem gülümse ve hiçbir şey için ağlama. Sen mutlu bir çocuk değildin , senin gülümsemeni göremedim . Bundan sonra benim için gülümse kızım "

Yataktan sıçradığımda baş ucumda ki lambayı açmak için uzandım, lambanın ışığıyla elimde ki kanları gördüm çok korktum , rüya değil miydi ? diye düşünürken avucumun içindeki tırnak izlerini gördüm sanırım uyurken sıkmıştım. Yataktan kalkıp lavaboya doğru ilerledim. Aynaya bakıp yüzümü inceledim gözlerim ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu aklıma annemin kanlı gözleri geldi bir anda ürperdim aynaya bakmayı kesip elimi yüzümü defalarca yıkadım . Kafamı kaldırıp son kez aynaya baktım ve kendimden emin bir şekilde
"SENİN İÇİN GÜLÜMSEYECEĞİM ANNE ! " dedim.