ZORAKİ EVLİLİK: İNTİKAM

"Biliyor musun? Senden o kadar çok nefret ediyorum ki. Nefretimin büyüklüğü anlatılamayacak kadar fazla. Sensiz 2 sene boyunca ne acılar çektiğimi ben bilirim sadece. İyiki hafızamı kaybetmişim de senin gibi bir piçi hatırlamamışım. Keşke hayatımdan sonuna kadar gitsen." Dengesiz söylediklerimden 1 gram bile etkilenmemişti. Hatta şimdi de aptalca gülüyordu.

" Karıcığım maalesef Hayatının sonuna kadar yanında kalacağım. Kader işte,ne yapacaksın karşı da çıkılmaz. Ama eve gittiğimiz andan itibaren bu yaptıklarının, söylediklerinin, hayır demenin ve intahar etmeye çalışmanın bedelini ödeyeceksin. Yapacağım şeyin bir ipucunu veriyim, sende klostrofobi vardı değil mi?

Hikâyemin kapağını yaptığı için wattpad üçüzlerin kapak sayfasına çok teşekkür ederim ;)