Kurtuluş

Acıların en büyüğü babasının 14 yaşındayken ona yaptığıydı...14 yaşındayken 4 duvarın arasındaydı.Çocukluğunu diğer çocuklarla futbol oynayarak,annesinden üstü kirlendiği için azar yiyerek,okulda her derste canı sıkıldığında arkadaşıyla sohbet ederek geçirmemişti o.Sadece 4 duvar arasındaydı.Burada hayatın gerçeklerini görmüştü.Kimsesiz değilde,ne yetim ne de öksüzdü...Babası ve annesi vardı fakat zaten ona bu en büyük kötülüğü yapan babası ve annesiydi.Babası yaptığı pisliği küçücük çocuğun üzerine atarak yakasını sıyırmıştı.Annesi ise gıkını çıkarmamış dizini kırıp oturmuştu...Ailesi vardı ama yoktu.Çocuk kendini suçlamıştı."Belki de ben onları kırmışımdır onlarda bana bu küçük cezayı vermişlerdir.Belki 1 gün kalıp çıkacağımdır."diye düşünmüştü.Ama bu küçük bir ceza değildi.Onun her duygusunu alabilecek,acımasızca büyüyebileceği bir yerdi burası...O buradan kurtulmak için umut ararken umutun kendisi onu bulacaktı....
KURTULUŞ BAZILARI İÇİN GÜZEL SONUÇLAR DOĞURABİLECEKKEN,BAZILARI İÇİN HAYATI ZİNDANA ÇEVİRECEKTİ...