KAN VE GÜL

"Sana ihtiyacım var, " dedi fısıltıyla. "Yanımda olmadığında bu karanlığın içinde kayboluyorum." O kadar çaresiz görünüyordu ki içimdeki, ona yardım etme isteğine engel olamıyordum. Onun mavi gözlerindeki umut biraz önce siyah bir yıkımdı. Eğer bu umudu kaybederse siyah yıkım geri gelecekti. İnsanlar benim yüzümden ölüme mahkum olacak, dünya karanlığın katliamına karşı savunmasız kalacaktı. Öte yandan kalbimin sahibi tek bir adam vardı ve o benim için dünyalara değerdi.

İki seçeneği vardı, biri aşk diğeri insanlıktı...