Prologue
Minsan ba sa buhay mo… nakaramdama ka na parang may kulang sa iyo yung tipong andiyan na ang lahat pero, pakiramdam mo sa sarili mo na may kakulangan na kailanman hindi mapupunan o mali na hindi maipaliwanag nino man , na maski ang sarili mo ay hindi maunawaan kung bakit? Ikaw ba yung tipo ng tao na hinahanap ang sarili ? Ikaw ba yung tao na nag-hahanap ng pag-mamahal sa iba? Ikaw ba yung taong na nag-hahanap ng mga sagot sa lahat ng iyong mga katanungan sa buhay?.
Kung oo, Tulad mo din siya. Siya din ay naghanap ng mga sagot kaniyang buhay.Tulad mo minsan na rin siya nangulila at nakaramdam ng pag-kukulang. Hanggang Isang araw, ay natagpuan niya ito sa isang lalaki na lubos na nagparamdam sa kaniya ng pag-mamahal , Binuo ang kaniyang pagkatao at pinunan siya ng pagmamahal .Ngunit sa di inaasahang pagkakataon ay muli sila pinaglayo ng kapalaran. Magkaroon pa kaya ng pag-asa na muli silang mag-kita? Hanggang kailan kaya siya mag-hahanap ng mga kasagutan sa mga tanong niya? Hanggang kailan siya aasa na muling babalik ang taong matagal niya ng gustong Makita at makasama muli?
Ano kaya mararamdaman niya kung yung taong matagal niya ng pinag-kakatiwalaan niya ay biglang nag-bago sa kaniya? Paano na lang kung sa isang pitik lamang ng panhon ay nag-bago ang kaniyang kapalaran muli? Susuko na lang ba siya o Ipaglalaban ang nararamdaman? May pag-asa pa kaya sa pagitan nila ng lalaking yun? May pag-asa pa kaya na sa kaniya ay nag-hihintay , yung tipong at the end of the rain there will be a rainbow?
P.S sana magustuhan niyo.
Vote , comment and of course don't forget to follow me
Enjoy reading ^^
and god bless :*
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.