Gece 1:30 olmuştu.. Gecenin bu saatleri benim olmayan renklerim yansırdı gökyüzüne, olmayan umutlarımı bırakırdım geceye, indirirdim maskemi, tavrımı takınır asileşirdim acılarıma, isyanımı ağlayarak anlatırdım kaleme, kalem dile gelir kağıda dökerdi derdimi, buruşuk ruhumu salardım ortalığa, güneş doğmadan acımı içime gömerdim, yalnızlığın kolları sarardı yıkık dökük kalbimin şehirlerini. Tonlarca yük taşıyan gemilerin yüzdüğü denizdim ben, kaldırma kuvvetim vardı lakin gecenin tüm atıkları içime akıyordu. İşte bu.. Gecenin bana ihaneti, eksikliklerim, tamamlanamamış buruş buruş ruhum ve bir cinayet vakası olan hiç yaşayamadığım çocukluğum.. Bu saatler; Gecenin Ben Tonu!
5 parts