"Hayatta kimsenin masum olmadığına inandığım bir zamanda senin varlığınla hayata tutundum ben. Tutundum tutunmasına ama huzur herşeye yetmiyormuş meğer. Benim dallarım hiçbir zaman sağlam olmadı. Oysa sen dalları güçlü olan köklü bir çınar ağacını hak ediyordun. Şuan karnımda bulduğun huzuru acaba doğduğunda da bulabilecek misin merak ediyorum. Ama şunu iyi bil, birgün seni bulduğumda annenin dalları iyileşmiş olacak. Belki çınar ağacı olamayacak ama güçlü bir Ihlamur ağacı olacak. Daha doğmadan seni elvedalarla tanıştırmayı hiç istemezdim. Umarım bu tek ve son olur bir tanem. Anneni affet. " 'Son mısrası kaldı aklımda şiirinin, Oysa ki sen şiirlerin en kafiyelisiydin. Belki birgün dönersin diye, Usanmadan her satırda daha çok sevdiğimsin.' J>ous Droits Réservés