Saraya adımını atan herkes, karşısındaki ihtişama kaptırıyordu kendini. Hırs gözlerini boyuyor, ölümsüz hissettiriyordu...
Sarayın kapıları bu defa geçmişine koşmaya çalışan birine açılmıştı. İhtişamında hapsolmak yerine kaçmak istemişti saraydan. Hayalleri uğruna her şeyi göze alacak kadar inatçı olsa da, saray aldığını bırakmıyordu bir türlü...
"Tarih kitapları yalnızca imparatorları, kraliçeleri, prensesleri ve komutanları anlatır. Bilinmeyen kahraman anneler ve koca yürekli çocuklar hep unutulur."
"Mutsuz bir imparator, hırslı bir imparatoriçe, yalnız bir prenses ya da istenmeyen bir prens olup tek alevle yok olacak o kitaplarda başarılarının olması, seni hayattayken ne kadar etkileyebilir ki! Sen, koca yürekli çocuğun kahraman annesi olarak kalbimde destan yazarken ne önemi var, kâğıt parçalarında yer almanın"
#19 (Tarihi Kurgu) ✏ 08.07.2016
#18 (Tarihi Kurgu) ✏ 16.07.2016
#17 (Tarihi Kurgu) ✏ 19.07.2016
Düşe Kalka büyür insan. Kimi kanar kimi yanar. Çoğunu annesi sarar.
Bazılarının ise yaradır annesi ta derinlerine.
Benim annem bana el, bana yabancı. Benim annem kalbimdeki en büyük sancı.
Kimsesizliği siz bana sorun. Ya da sormayın. Kelimelerle aram hiç iyi olmadı. Tıpkı duygularla olmadığı gibi.
Neden mi böyle melankolik sözlerim.
Neden mi böylesine acı dolu yüreğim.
Kanadığımı kimse görmediğinden. Sizde sanın beni kalpsiz. Sayın duygusuz.
Bırakın beni kendi halime.
Elleşmeyin acılarıma onlarsız nasıl yaşanır bilmiyorum ben artık.