GECENİN DERİNLİĞİ

Klasik badboy hikayesi değildir.

Her giriş, bir bitiştir aslında. Farkedilmeyen, asla bitilmeyecek sanılan, uzun ya da kısa bir giriş...

Benim girişim ise, geç kalmış bir bitişti. Hiç başlayamadığım, ellerimin arasında tutamadığım... Oysa, çabalamıştım. Kendimi aşmak için çaba sarf etmiştim.

"Pes edemezsin," diyerek içimi çektim. "Sen güçlüsün, yaparsın. Derin'sin sen. Gece'nin Derin'isin." Gece ismini kendi ağzımdan duymuş olsam bile, bu canımı acıtmıştı. Kafamı kaldırıp gözlerimi yukarı çevirdim. "Dön, Gece. Geceler derin olur çünkü. O derinlikle yaraları sararlar, o derinlikle severler."

***

Aslında, gecenin daha önemli işleri vardı düşünmesi gereken. Derinliğini kaybettiği için, şairlere ilham veremeyecekti şimdi. Aynı bulutların ağlayıp gittiklerinden sonra yeşilliklerde bıraktığı göz yaşları gibi, birkaç kişiyi hüzne boğacaktı bu gece. Çünkü saramamış olacaktı yaralarını. Aynı benim yaralarımı da saramadığı gibi...