Siyahtan Beyaza

Hayatımı tamamen değiştiren ve hayatımın paramparça olmasına neden olan o gün.Benim bu dünyada sahip olduğum iki değerli insanın hayatımdan alındığı o gün.Her şeyin olup bittiği ve benim bu acımasız dünyada yalnız kaldığım o gün.
Anne ve babamı belki bir hiç için belki de bir cinayete kurban gittiğini görmek yerine daha az sevgi ve ya daha az mutlulukla yaşamayı tercih ederdim.Çünkü o olay ve günün üzerinden ne kadar zaman geçerse geçsin o tablo benim beynimdeki yerini ve gözlerimde bulunun belirginliğini hiçbir zaman kaybetmeyecek biliyorum.Fakat yinede uğraşıyorum bilmeden belki de uğraştığımı sanıp daha da çok derinlere iniyorum.
Ben bir sabah kapının altından sızan ve yatağımın ayak uçlarına gelen kanın hiçbir zamana anne ve babama ait olduğunu bilmek istemezdim.Ve odamın kapısını açtığımda anne ve babamın cansız bedenlerini görmek yerine sıradan fakat bir o kadar da güzel hayatıma geri dönmek isterdim.Fakat benim bu isteğim hayal dünyasının bulunduğu çerçeveye hapis kalan bir istekti.Ve bu istek hiçbir zaman o demirlerinden ardından çıkıp bana ulaşabilecek bir istek değildi.
Ben yaşadıklarımı unutmaya çalışırken bana tanımadığım birisinden gelen esrarengiz bir zarf ve bir kutu ve bir not...Notta yazan şey ise "HAYALLER BEYAZ,İNSANLAR GRİ.HAYATLAR SİYAHTIR.İNCİ SOYKAN