Πραγματικά,δεν ξερω γιατι το γράφω αυτο στο wattpad.
Ίσως ειναι διότι κάπου θελω να εκφραστώ αλλα και πάλι ειναι δύσκολο να καταλάβω.
Απλα,όταν είσαι απογοητευμένος απο τον εαυτό σου,τα πραγματα δυσκολεύουν πολύ.
Αυτο που θελω να αφηγηθώ ειναι μια ιστορία αγάπης,η οποία παραμένει ακ όμα ζωντανή μεχρι και σημερά.
Όμως,το θέμα ειναι να την κρατάνε ζωντανή δύο και όχι ενάς.
Αν την κρατάει ενάς ειναι σαν να θέλει να σπάσει τον τοίχο με το κεφάλι του,δεν θα καταφέρει κατι και στο τέλος θα πονέσει πολυ άσχημα.
Επειδή ομώς κάποτε στο παρελθόν υπήρχαν δύο και οχί ενάς,αξίζει την προσπάθεια!
Ο Αλεξάντερ Γκρέι είναι το πιο ωραίο αγόρι στο σχολείο μου. Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που τον είδα και το μόνο που ήθελα τόσα χρόνια ήταν να με προσέξει.
Μέχρι που το έκανε.
-
«Άσε με!» γρυλλίζω.
«Όχι»
«Ή θα με αφήσεις ή θα σε κλωτσήσω εκεί που ξέρεις»
Γελάει πριν τελειώσω την απειλή μου.
Δεν φταίω εγώ μετά που του έδωσα γονατιά στις μπάλες. Του άξιζε και τον προειδοποίησα.
-
#1 in hate 16/07/24
#1 in greek 18/07/24
#1 in hot 19/07/24
#1 in school 15/08/24
#1 in youngadult 15/08/24
#1 in romance 19/08/24
#1 in έρωτας 20/11/24
#1 in teen 12/12/24
#1 in goodgirl 12/01/25