çaresizlik

sabahin erken saatleriydi erkek arkadasimdan bugun bulusmaliyiz diye bi mesaj aldim kalktim kahvaltimi yaptim ve hazirlanip cok mutlu bi sekilde erkek arkadasimla bulusmaya gittim icimde nedenini bilmedigim bi mutluluk vardi belkide erkek arkadasimi gorecegim icindi . bulusma yerine geldim erkek arkadasimi surati asik bi sekilde otururken gordum yanina yaklastim ve oturdum her bulusmamizda beni gorunce cok mutlu olurdu ve boynuma sarilip bana sıkı sıkı sarilirdi . bu sefer bi tuhaflik vardi bana sarilmamis opmemisti ve yuzu gulmuyordu bisi oldugunu anladim ve ben daha bisi diyemeden biz ayrilmaliyiz dedi.. o an benim dunyam basima yikildi sabahki mutlu neseli kiz yoktu artik neden bile diyemedim yutkunamadim hic bisi soyleyemedim o cok sevdigim adam beni birakiyodu hic bisey demeden oradan kosarak uzaklastim erkek arkadasim surati asık bi sekilde arkamdan bana bakti. eve gittim vee saatlerce agladim o gun hic uyumadim sabaha kadar ... neden ayrilmisti onu dusundum sabaha kadar ...