GÖNÜL KÖPRÜSÜ

Neden bilmiyorum, gönlümün derinliklerindeki sevdalar dökülüverdi kalemimin ucundan. Oysa sırası mıydı şimdi ağlamanın? Nafile. Biliyorum ki yine susmayacak kalemim, ta ki acılarını, mürekkebbiyle birlikte bitirinceye kadar. Yine de her sevda yazılmalıydı ve her şiir layıktı okunmaya. Madem öyle, işte sevdam, işte şiirlerim ve işte GÖNÜL KÖPRÜSÜ...