"Ben en çok balı severim sen benim balım olur musun? Hatırlıyor musun bunu " deyip güldü ve bana baktı.Yerde diz çökmüş o güzel gözleriyle bana bakıyordu. Derin bir nefes alıp devam etti " on bir yaşındaki Keremin ağzindan " kısa bir an durdu heycandan elleri titriyordu. "Bal diye sevmek özeldir herkes bilmez balın kıymetini sen sen son nefesimi verene kadar balım olur musun? " dedi ve siyah kadife bir kutunun içinden su damlasi şeklinde bir yüzük çıkardı derken sıyrıldım anılarımdan ve elimde ki bıçağa baktım. Keşke her şey anılarımdaki kadar mükemmel olabilseydi diye düşündüm ama aramızdaki engel o kadar büyüktü ki onu geçip kavuşmak imkansızdı. Ölüm bizi ayıran şeydi kavuşturanda o olurdu belki. Ben Kerem'in Aslısıydım. Kerem varsa Aslı vardı.Kerem varsa bal vardı.Yoksa Aslı olmanin bal olmanın bi anlamı yoktu. Bıçağı hızla bileklerime getirdim ve "özür dilerim baba,özür dilerim ama onsuz yapamıyorum "dedim hazırdım bunu yapıcaktım Aslı Kerem'ine kavuşacakti artık....