Anna is een gewoon meisje van 17 jaar. Ze gaat naar school, heeft goede vrienden en ze heeft een vriendje. Maar wat als je er achterkomt dat de mensen die je zo goed kent helemaal niet zijn wie ze zeggen te zijn? "Kijk me aan, dan kan ik die mooie ogen van je zien prinses" ik blijf stug doorkijken naar het ozo interessante plafond, iets wat ik beter niet had kunnen doen. Ik voel een harde klap tegen mijn slaap en ik val op de grond, een hevige pijn nestelt zich in mijn hoofd "fack you" fluister ik omdat ik geen kracht meer heb om te schreeuwen. Blijkbaar hoorde hij het en hij reageerde arrogant als altijd " Ik weet dat ik goddelijk ben prinses, jammer dat ik je moet vermoorden anders hadden we nog veel plezier gehad samen of nou ja ik dan." Hij lachte, en toen werd alles zwart. "Don't be sorry, i trusted you. My mistake, not yours." Hey, dit is mijn eerste verhaal dus nogal weinig ervaring. Gelieve alle rechten voorbehouden