''Το παιχνίδι του ανέμου''

Ξαφνικά ο Αλεξάντερ έβγαλε ένα τσιγάρο από το πίσω μέρος του παντελονιού του. Μου έριξε μία στιγμιαία ματιά σαν να ήθελε να διακρίνει στα μάτια μου κάποιο ίχνος επιβεβαίωσης.
« Καπνίζεις;» μπόρεσα μονάχα να τον ρωτήσω.
« Είναι μεγάλη ιστορία Σέσι. Το ξέρω πως είναι βλαβερό για την υγεία μου, αλλά το θέμα είναι πως το απολαμβάνω. Για αυτό ακριβώς καπνίζω.» μου απάντησε υψώνοντας ελαφρώς τον τόνο της φωνής του. Το τσιγάρο απείχε ελάχιστα εκατοστά από τα χείλη του.
«Πώς είναι δυνατόν να απολαμβάνεις κάτι που μπορεί να σε σκοτώσει;» του είπα κοιτάζοντας τον κατευθείαν στα μάτια. Αυτή ήταν πράγματι μία άλυτη απορία που είχα πάντα. Εκείνη τη στιγμή κατέβασε το τσιγάρο από τα χείλη και για πρώτη φορά διέκρινα αυτή τη λοξή καμπύλη να σχηματίζεται στο πρόσωπο του. Ο Αλεξάντερ χαμογέλασε.
« Γενικότερα έχω μία άποψη και ένα επιχείρημα για τα πάντα. Εσύ πάλι έχεις το ασυνήθιστο ταλέντο να κάνεις τον άλλον να μην έχει τίποτα απολύτως να σου απαντήσει. Είσαι πολύ περίεργο άτομο. Και πίστεψε με είναι κοπλιμέντο, γιατί δεν υπάρχουν πολά περίεργα άτομα στις μέρες μας.» μου απάντησε και πέταξε το τσιγά