Sahte İnsanlar

Bir insan tanıyorsun, onu kaybetmeye korkar oluyorsun. Çok seviyorsun, canından çok. O kadar fazla konuşuyorsunuz ki, dert ortağı bile oluyorsunuz. Gizliniz saklınız kalmıyor. Canından bir parça olduğunu fark ediyorsun. Gecesi gündüzü onunla konuşmak istiyorsun, gerekirse sabahlamak. Ve bir gün geliyor, ona sırılsıklam aşık olduğunu fark ediyorsun. İtiraf edemiyorsun, susuyorsun. Her gün ömründen ömür gidiyor. Ama herkesin hayatı farklı. Sen onu seviyorsun, o başkasını. Elinden bir şey gelmiyor, bir hiç gibi davranıyorsun. Mesaj atmıyorsun, tüm günün onu seyretmekle geçiyor. Her şeyini, en ince ayrıntısına kadar inceliyorsun. Gördüklerin içini yakıyor geçiyor, dağıtıyor. Ve günü geliyor, duyduklarına inanamıyorsun. O çok sevdiğin adam, senin deliler gibi sevdiğin o adam; meğerse kızmış. Yıkılıyorsun, o acı gerçekler seni bitiriyor. Rolünü iyi oynamış diyorsun. İnanmak istemiyorsun. Bunca zaman nasıl kapılmışım ona diyorsun. Ama seni mutlu etmişti, sevildiğini hissettirmişti az da olsa. Çok uzun zaman geçti, onunla yaşadığın şeyler, bir anı kaldı, sadece bir anı. Ama sen o adamı sevdin, bildiğin o adamı. İyi niyetini sevdin, yeri geldi kıskandın herkesten sustun. Ama çok tatlıydı be o günler, özlüyorsun değil mi? Kaç gece gözyaşı döktün onun için, o bunu hissetmedi. Dost acı söyler demişler. Gerçekler canını acıtıyor, kabullenemiyorsun kız olduğunu. Sahte, her şey yalan. Bu hayatta kimseye güvenmeyeceksin, herkes bir bir gidiyor. Kimseye kardeşim de demeyeceksin, gerçek değil hiçbir şey, hayal aleminde yaşamayacaksın. Her şeyden kaçacaksın, uzak kalacaksın. Belkide 1 ay, hiç ayık gezmeyeceksin. Aşıksın kızım sen, sen o adamı sevdin, her şeyini kabullendin. İçine atarak sevdin onu, içinde yaşadın aşkını. Şimdi bunları duymak zor geliyor, keşke bu şartlarda tanışmasaydık diyorsun. Onun olmayı çok isterdin be