"Cassidy, wacht!"
Stug liep ik door, ik mocht me niet laten verleiden terug te gaan, en ons beide de dood in te jagen.
Een traan rolde over mijn wang. Doodgaan stond zeker niet op mijn lijstje van wat ik mijn laatste dagen wilde gaan doen, maar mijn laatste uren zonder Dacian leken ook uitzichtloos.
Plotseling voelde ik een warme hand op mijn schouder. De hand trok me tegen een lichaam.
Dacian.
Hij sloeg zijn arm om me heen en plaatste zijn hand op mijn borst. Zijn warme adem in mijn nek gaf me de rillingen.
Geef niet toe. Je wilt niet zien hoe zijn hoofd van zijn romp afvliegt.
"Alsjeblieft, laat me niet in de steek."
Ik slikte moeizaam, en overdacht mijn woorden een aantal keer.
"Het zou niet in je op moeten komen dat te vragen. We zijn vijanden. Je bent geboren om wezens als ik te vermoorden! Ik ben niet menselijk..." Door mijn woorden klonk pure wanhoop.
Hij zuchtte diep en drukte zijn hand nog wat harder tegen mijn borst.
"Zeg dat niet. Jouw hart bonkt hier nu tegen mijn hand."
Cassidy is een jaar geleden veranderd in een Killer, waardoor ze mensenlevens nodig heeft om in leven te blijven. Ze wist nooit zeker als ze wel door wilde gaan, tot ze Dacian ontmoette.
Dacian is opgegroeid in een Hunter familie. Hij is jarenlang opgeleid en getraind om Killers te vermoorden. Zijn leven was perfect, tot hij de drang kreeg onschuldige mensen ook wat aan te doen. Hij dacht dat hij niet meer te redden was, maar toen kwam Cassidy in zijn leven.
Twee bovennatuurlijke wezens. Eén ziel.
Eén liefde waarin niemand gelooft, behalve de twee die er midden in zitten.
Record: #72 in Fantasy