Geceler onlarındı, gündüzler gülenlerin. Gülmek mağrifet değil, esas mağrifet ağlamaktı. Her insan güler ama ağlayamaz. Ağlamak için yürek mühim şeydi.. Gündüz her şey gün yüzüne çıkarken gece saklanması gereken her şeyi saklardı. En iyi sırdaştı.. Sarı altın saçları, gözleri buğulu bi elinde sigarası diğer elinde kağıdı kalemi.. Gecenin karanlığında kendini arayan kız. Düşünceleriydi en önemli zırhı. Gizli bir sandığı vardı sadece geceleri açılan. Gülmeyi unutmuş olmasına rağmen, bir gülüşüyle kutupları okyanusa çevirirdi. Tek kelimesiyle buz tutmuş mabedimde kıvılcım olup küle dönüşürdü.. AKIN ÇAĞLAR Geceyi kıskandıran siyah gözleri, dağınık saçlarında elleri.. cümleleri gecenin sessizliğiyle aynıydı. Her yola çıkıyordu. Onu ararken kaybolduğum yollar. Simsiyah bir labirent.. AÇELYA ZEYBEK