ÇARPTIĞIM YAKIŞIKLI

"Aras elinde ki dövme?" dedim elini işaret edip açıklama yapmasını beklerken.

Dövmeyi bana göstererek "Annemin adı, Elif." dedi gözlerini hüzünlü bir ifade kapsarken.Çok güzel çizilmiş bir dövmeydi.Anlaşılan annesini çok seviyordu.

"Çok güzel." dedim.

"Anneme olan sevgimin yanında hiçbir şey." dedi.

"Peki, kalp neden siyah?" diye merakla sordum.

"Çünkü benim annem o kocası olacak herif ne kadar kötü olsa da hep iyi kalpliydi.Annem ne kadar siyahın içinde yaşamış olsa da hep beyaz kaldı.Hiç kirlenmedi." dedi derin düşüncelere dalarak.

"Dövme neden bileğimin iç tarafın da biliyor musun?" diye sordu.Bilmiyorum anlamında başımı salladım.

Dövmeyi işaret ederek "Bileğini kestiğinde hemen ölmezsin.İlk başta canın yanar.Sonra vücut o acıya alışır.Ama kesik yeri hala açıktır ve içinden kan akmaya devam eder.Kan aktıkça kendini yorgun hissedersin.Artık ayağa kalkacak gücün kalmamıştır.Kan akmaya devam ettikçe gözlerinin kontrolünü kaybedersin ve kapatmak istemesen bile gözlerin kapanır.Belli bir zaman sonra da kan kaybından ölürsün.Her şey kademe kademe gerçekleşir.İlk başta çektiğin acı vücudunun tehdit altında olduğunu sana anlatmak ister.Ama sen buna dayanabilirim dersin.Acıya alışmışsın ama o yaranın daha çok büyüdüğünün farkında değilsindir.İşte annem de zamanla çektiği acılara alışmış ama yorgun düşmüş.Bu dövme annemi gözleri kapanmadan önce kurtaracağımı simgeliyor.Siyah beyazı kapatmadan önce onu kurtaracağımı gösteriyor." dedi.

Düşüncelerine hayran kalmıştım.Annesini çok seven bir genç.Babası annesine ne yaşatmış olabilir ki?Babasından neden bu kadar çok nefret ediyor?