ARAYIŞ

Kim bilir kaç tane giriş cümlesi kullandım sana bunları anlatabilmek için. Yaşadıklarımı, kimseye anlatamadıklarımı, yazarak sadece yazarak unutabildiklerimi, belki de zamanı gelmiştir. Bunları bilmenin, bana yardım etmenin, kaderini gerçekleştirmenin zamanı gelmiştir.
Hatırlamadığımı sanıyorsundur belki, giderken bana söylediklerini. Ne demiştin, “bir gün geri geleceğim, sen büyümüş olacaksın, sana sunulanın neden sende olduğunu anladığında yanında olacağım. Şunu hiçbir zaman unutma, sadece böyle yazılı olduğundan gidiyorum. Senin sınavın ve sadece sen cevaplayabilirsin soruları. Benim kaderim… Bunu bilmiyorum ancak zamanı geldiğinde gerçekleştirmek için burada olacağım. O zamana kadar yenilmemeye gayret et, sen gördüklerimin en sıra dışı olanısın.”
Arkana bile bakamadan gitmiştin. O gün sana ne kadar kızmıştım biliyor musun? Ara sıra konuşmalarımız geliyor aklıma. Daha doğrusu senin anlattıkların, nasıl oluyor da üç yaşımda olmama rağmen bütün anlattıklarını hatırlayabiliyorum diye çok düşündüm. Her konuşmandan sonra ‘bunları hiç hatırlamayacaksın fakat ben geri geldiğimde sana tekrardan anlatacağım.” Derdin. Bak hiçbirini unutmadım hepsi aklımda.
Ben lider ruhlu biriyim, kimsenin hükmü altına giremem, bunu kabul edemem. Mecbur kaldığımda ise kandırma ve ikna yeteneğimi devreye soktum, her seferinde. Ödev yapmak, düzenli olmak, temiz olmak, insanlara yardım etmek, çokbilmiş olmak, başın sıkıştığında kendini kurtarmak, korumacı olmak, herkes tarafından sevilmek, hep kıskanılmak… Bunlar beni tanımlayan özellikler, iyi özellikler ve herkes tarafından bilinen özellikler. Bir de kimseye anlatamadığım özelliklerim var. Rüyalarım… Bana her şeyi anlatıyorlar fakat ben anlayamıyorum. Biliyorum zamanı değil, anlayamam daha peki ya uyanıkken gördüklerim…