O'NUN DÜNYASI

Çığlıklarım boş olan odamın duvarlarında yankılandı!

İstem dışı saçlarıma giden ellerimi çektim.Gözlerimin önünden kaybolan kişinin kokusu hâlâ odamdaydı.Bu onun burada olduğunun işaretiydi.Psikologlarımın dediği gibi bir hayal değildi bu.

O gerçekti.Gerçekten buradaydı!

Avuçlarımın arasındaki kopmuş saçlarımda takılı kaldı gözlerim.Evet korkmuşdum.Hemde fazlasıyla.

Kendimi toparlayarak açık kalan penceremin havalandırdığı perdeye doğru yürüdüm.Ellerimi pencereye dayadım ve gökyüzünün karanlığına rağmen canlılığından eser kaybetmeyen yıldızları izledim bir süre.

Kalp atışlarım normale dönerken penceremi kapattım.

Arkamı dönecekken ağzıma kapanan elle gözlerim yuvalarından çıkacakmış gibi açıldı! Ardından ensemi yakan nefesinin ürpertisi sardı bedenimi;

-BENIM DUNYAMA HOŞGELDIN UFAKLIK!"