Her şey normal gidiyordu.Ağabeylerimin yaptığı anormal şeylerle uğraşıyorduk. Bora tembeldi,Ayaz yakışıklı,Akın ağabeyim ise en akıllı ve olgun olanlarıydı.Yada ben öyle biliyordum. Kuyuya düşmüştüm.Yanımda beni kurtaracak olan bir ip vardı.İşin garip tarafıysa ben bu kuyudan çıkmak istemiyordum.Gözlerim körelmişti. Kendimle beraber bütün sevdiklerimi bu kuyuya sokuyordum.Onlar boğuluyordu. Bense kabuğumu kırıyordum. Tüm sevdiklerim arkamda beni korurken yönümü değiştirmiştim.Değişmiştik. Eskiden hayatla dans eder,gülerdik. Şimdi ise bağlandığımız ipler tarafından oynatılıyorduk.Sahne bizimdi.Senaryo onların.Oyuncu bizdik,yönetmen onlar. ©tüm hakları saklıdır.