ZEHİR #wattys2015

"Peki, sizlere neler iyi geliyor Mutlu hanım?"

Cevabı basitti aslında. Kocamın avukatıydı bana iyi gelen. Ellerinin soğukluğu, yüzünün güzelliği, saçlarının kokusu huzur veriyordu.

Yanlıştı.

Ama benim yanlışlarımdaki tek doğruydu aslında.

Bilmeceydi.

Ama benim tek bilinmeyenimdi.
Belki başında bir tekerlemesi yoktu. Ama çocukların bile çok sevebileceği bir fıkraydı aynı zamanda.

Ölümdü

Ama yanındakilere can veriyordu.

Sıcaktı

Ama düşmanlarını donduracak kadar soğuktu.

Ve ben herşeyiyle kocamın avukatı Devran'a hem üşümüş hem yanmıştım.
Hem sevip hem vazgeçmiştim

Ama benliğimi bulmamda çok yardımı dokunmuştu. Onu tanıyarak kendimi ezberlemiştim. Belki öğretmen karşısında okumayacaktım bunları ama psikoloğumun bu sorusunada cevap veremezdim.

Belki de kaçıp gitmeliyim buralardan. Ama saçlarımın kızıllığı yolları yakabilir. Tenimin beyazı cümle alemi ürpertir.

Gittiğim her yere zehir saçabilirim. Bu yüzden direk Zehir olmalıyım. Devran'la olmalıyım.