Dead End - Z.M. fanfic

A kiedy Cię zobaczyłam, zakochałam się, a ty uśmiechnąłeś się, ponieważ wiedziałeś.
Wiedziałeś, co chcę ci zaproponować i z góry z wszystkim się pogodziłeś. Wiedziałeś, że jesteś osobą, którą pragnę całe moje życie. Wiedziałeś, że zgodzisz się pokonać wszystkie trudności, żebyśmy przetrwali. Wiedziałeś, że czułam w płucach jak coś płonącego je wypełnia. Ty też to czułeś. Ale wiedziałeś też, że nie chcę się zakochiwać, jeśli ty nie spróbujesz.
I pamiętam, twój szczery uśmiech i błysk w oku. Dostrzegałam wszystko to, co tak pieczołowicie skrywałeś przed wszystkimi. Całą twoją tajemnicę. Możesz nazwać mnie złodziejką, za to, że tak łatwo ją skradłam. I egoistką, za to, że zatrzymałam ją tylko dla siebie i z nikim nie chcę się nią podzielić.
Pamiętam jak łatwo prześlizgiwaliśmy się z tematu na temat i chociaż na początku naszej rozmowy mój język poplątany był w niezliczoną ilość węzłów, potrafiłeś je z łatwością rozwiązać. Tak łatwo przebiłeś się przez moją skorupę profesjonalizmu, sztuczności i sztywności. Twój magnetyzm przyciągał, a charyzma i szczerość wytwarzały aurę, która odurzyła całą mnie. I nie miałam ochoty ani chęci z niej wychodzić. To tak, jakbyś zamknął mnie w klatce, z której nigdy nie chciałam wyjść. Nigdy.
Miałam ochotę porzucić całe moje życie, by oddać się światu w którym żyjesz ty. By być z tobą, dla ciebie. Miłość kontrolowała wszystko, ale pod warunkiem, że byłeś tego świadomy.
Ja byłam.

What will you do, if you find yourself in a dead end?
__________

Pełen spontan, nie wiem nawet, jak to się stało, że to publikuję...

Wszelkie prawa zastrzeżone, a kopiowanie grozi śmiercią.

Najwyższe notowania #94 in Romans