"Ne istiyorsun?" İstediği her neyse verip ondan kurtulacaktım.
"İstediğim şey sensin," dedi.
Ondan adım adım uzaklaşırken "Yürü git işine," diyerek bağırdım. Boş tehditlerimi savururken alayla izledi. Bu neşeden uzak, alaycı bir gülümsemeydi. Cılız sesim onu yeterince korkutmamıştı.
"İstediğimi almadan gitmeyi düşünmüyorum."
* * *
Alaca şafağında kopan bir adam, kaderin parçalandığı bir gecede körükleniyor. İntihar eden ruhunu gömen kadına, infazı olmayan bir cinayet işliyor. Cinayetini işlediği kadına, içinde ki katil yanı şehvetle uyanıyor.
Ölümün kanıyla portrelenmiş karanlıkta çöküyor, dolunayın kızıl şafağı. Cinayete ortak olan geceye güneş bir daha doğmuyor. Ölüm satırları, kadere darbesini vururken karanlıkta kaybolmuş ruhların acı inlemeleri duyuluyor kimsesiz gecede.
Ama kimsesiz gecede birisi vardı.
Orada, intikamı içinde ki katili besliyordu.
İntikam, nefreti körüklüyordu.
Katil, kan istiyordu.
Kuzey Ulusoy; şeytanla pazarlık masasına otururken Tanrı, tek bir iyiliğin bile bulunmadığı cehennemi ona bahşetti.
WATTPAD DE 'KARANLIĞIN ESİRİ' ADLI İLK HİKAYEDİR.