Bana Öyle Bakma

Babamla annemin boşanmasından sonra, hayatım da ebeveynlerim gibi ayrıldı. İki evim vardı artık. Ayrı ayrı şehirlerde ayrı ayrı evlerde yaşayan ebeveynlerim. Babamla İzmir'e taşındığımızda hayatımın değişeceğini az çok tahmin ediyordum. Ama bu kadarını beklemiyordum.

*****

"Selam fıstık."

Kafamı kaldırmamla bana çarpan ultra yakışıklı ama bir o kadar da gıcık,kaslı, kendini beğenmiş, kaslı,kaslı,kaslı....şaşkolozla karşılaşmam bir oldu.

"Sen kime fıstık diyon lan!!!"

"Hey hey hey sakin ol şampuan."
diyerek kollarını yukarı kaldırıp teslim oluyormuş gibi yaptı.

"Şampuan mı!? Ben mi!?"

"Ne diyim peki herşeye kızıyorsun ismin ne ?"

"Sana ne!?"

"E o zaman sana fıstık diyebilirim." diyip omuz silken karşımdaki yakışıklı çocuğa kaşlarımı çatıp baktım.

"Nee? Ismini söyle de öyle hitap ediyim o zaman."

"Sana ne be benim ismimden sapık mısın olum ?"

"Ne diyim o zaman sana?"

Her ne kadar içimden
'Bana artık Hicran de' demek geçse de kızgın bakışlarımla ona karşılık verdim.