''Git, git, git!'' diye bağırdığımda uzaklaşmaya başladı. Arkasından sadece ''gitme kal ne olursun yalan söyledim'' diye fısıldayabildim. Ne kalmasına gücüm vardı, ne de gitmesine izin verecek kadar güçlüydüm. Adım Derin. Bir de Batuhan'ım vardı. Batuhan gitti, bende bittim. Şimdi bilmediğim bi şehirde, hayatında hiç olmamışım gibi, hafızasında ben yokken hayatına devam ediyor. Kafasını karıştıran çok yoğun bir sis beraberinde. Ben de tüm olanları arkamda bırakarak, bir daha kimseyi sevemeyeceğimi bilerek hayatıma bir yerden devam etmek zorundayım. Aşk karın doyurmaz belki, ama aşksız da huzur olmaz. Benimde Batuhan olmadan huzurum olmayacak...