Sen Kalbimsin

Kalbiydi kadın adamın. Can parçasıydı, masum yanıydı. Adamın nefesiydi kadın, mazisiydi, geleceğiydi.

Kadın inandı adama. Önce kalp bildi kendini adam için. Sonra can bildi, nefes bildi kendini. Siyaha bulamadı kendini kadın, beyazıyla varoldu. Adamın mazisi, geleceği saydı kendini.

Kadın küçük bir masanın başında, gecenin ayazında ruhunu adama yazarken parçalara ayırdı kalbini elleriyle. Canını çıkardı attı bedeninden. Siyaha buladı kendini gece kadar. Maziyi, geleceği yok saydı sanki hiç yaşamamış gibi, dünyaya gelmeyi kabullenmemiş bir ruh gibi.