Bu kez gözlerimden akan ve yanaklarımı ıslatan gözyaşlarını görmezden geldim ve bıçağın kabzasını iki elimle sıkıca kavradım. Keskin kısmını kendime çevirdim ve boğazımdaki yumruyu geri göndermek amacıyla yutkundum. Az sonra yapacağım şey karın kaslarımı yırtacak ve midemi parçalayacaktı, korkunç derecede canım acıyacaktı. Ama bu noktada bundan korkamazdım. Muhtemelen on beş dakika sonra anneme kavuşmuş olacaktım. Umarım bu korkaklığım yüzünden beni orada azarlamazdı. Derin bir nefes aldım ve içimden üçe kadar sayıp bıçağı karnıma sapladım...