AŞK YOLU

Emanet adlı hikayemdeki Aslan'ın hikayesidir. İlk bu kitapdan da başlanabilir...

Biletini alıp yerine geçti.. Başını koltuğun arkasına dayayıp gözlerini kapattı.
-Pardon, beyfendi?
Duyduğu naif sesle gözünü açtı ve toparlandı olduğu yerde. karşısında sapsarı saçları olan kahverengi gözleri olan henüz 24-25 yaşlarında olan bir kız duuruyordu. Kıza dikkatle baktığnı farkedince toparlandı:
-buyurun,
Kız mahcupça konuşmaya başladı:
-Şey... otobüs şimdi kalkacakmış ve tek yerde sizin yanınımş. Yani oturabilirmiyim. Acele olmasa bunu istemezdim.. dedem hastalanmış , ve hastaneye yetişmem gerekiyor derken kızın kahvaleri üzüntüye boğulmuştu adeta:
Aslan kızın üzgün haline dayanamamıştı:
-Tabi..buyurun lütfen derken hırkasını koltukdan alıp kızın oturması için izin verdi:
-Çok teşekkür ederim.. beyfendi.. Çok mutlu oldum bn izin verdiğiniz için..
-Nedemek! umarım dedeniz bir an önce iyileşir...
Kız gülümsedi karşısındaki bu iyi adama... adamın gözlerinde bir huzur vardı sanki ve bu kendisinede geçmişti:
-Bu arada ben bahar
Aslan gülümseyerek kıza elini uzattı:
-Bende aslan, mennun oldum
bahar,aslanın elini tutup tokalaşırken ondan aldığı elektirikle aniden aslanın gözlerine baktı ve yavaşca gülümsedi..
.................................................. ..................
-sen gerçek aşkı bilmiyorsun diye acıyla söylendi bahar
Aslan ise dik duruşundan ödün vermiyordu.
-Sanki sen...sen biliyorsun?
Bahar bir adım geriledi. Omuzları acı ile çökmüştü.Gözleri dolmuştu.
-Biliyorum...Ama artık..... derken ellerini yumruk haline getirdi ve arkasını dönüp hızla kendisini salondan attı.

Aşkı hiç bilmeyen,kendisini kandırmış bir adam ve inatçı ve sabırlı bir kız...
Aşk yolu onların yoluydu...