სტიდია

მივრბივარ. გაგიჩნდათ კითხვა სად? მაგრამ ეგ კითხვა მეც მაწუხებს. არვიცი სად გავრბივარ მაგრამ დარწმუნებული ვარ თუ გავჩერდები დამიჭერს , მომკლავს, ერთხელ გადავრჩი ისიც სტაილსის წყალობით. მიშველა და არ მისცა ნება მოვეკალი მაგრამ ახლა ვარ მარტო საშინელ ბნელ ტყეში. თუმცა არა არვარ მარტო მე ტყეში პიტერ ჰეილთან ერთათ ვარ. ის მოსაკლავად მომსდევს. მივრბივარ და იმდენად დავიღალე ფეხებს ვერ ვგრძნობ, გული ხელით მიჭირავს, ხელები, სახე, ფეხები ყველაფერი დაფხაჭნილი მაქ, აღარ მაინტერესებს რა მომივა, სირბილს ვწყვეტ და სადღაც ვეცემი. თითქოს ყველაფერი დამთავრდა, დაღლილობა მომეშვა მაგრამ თვალებს ვერ ვახელდი, რაღაც მჭირდა. ვერ ვმოძრაობდი, თითქოს დაბმული ვიყავი. ცოტახნით მოვდუნდი, ძალა მოვიკრიბე და ავდექი, გვირაბში ვიყავი, თითქოს მეცნობოდა აქაურობა, უამრავი მილები, ა