Gözlerimin içine bakarak gülümsedi. "Sana bir şey anlatacağım, dikkatle dinle." Kafamı salladım gülümseyerek. Yanına oturdum sonra elini bırakmayarak. "Sen doğduğunda... Bembeyazdın. Dudakların mordu, kalp atışın teninden dışarı atmıyordu. Hareket etmiyordun, ağlamıyordun. Sen ağlamıyordun ama ben ağlamaya başladım. Gözlerimden yaşlar boşalırcasına aktı o gün, çok iyi hatırlıyorum. Aldım seni kollarımın arasına, sıkıca yasladım göğsüme. Nefes alışını duymamak o kadar kötüydü ki güzelim... O kadar acı vericiydi ki. Ağzımdan "Nasıl olur?" sözleri düşüvermişti bile. " Göz yaşlarım yüzümden izinsizce akıp giderken annemi dinlemeye devam ettim. "Sonra bir şey oldu... Göz yaşım düştü yüzüne, sonra gülümsedin. Bembeyazken, hayat dolu güller açtı tenin. Dudaklarını gülümsemen kapladı, küçücük elini tutan parmağımı avuçların sardı..." Elini tutmayı bırakıp kollarımı bedenine sardım. "Sen yaşama tutunmuş bir kızsın, güzelim. Bu hayatta aşamayacağın zorluk olmamalı, yok da."All Rights Reserved
1 part