Genç Kadın

Senin kalemindendim ben.Yaşamımı sen oluşturuyordun yanlışları ve doğruları sen belirliyordun.Kaderime isabet eden her mürekkep damlası içimde sonsuz bir çukur oluşturuyordu.İtaat ediyordum sana boyun eğiyordum.Yaptığın her yanlışı görmezden geliyordum.Benim dünyamın prensiydin sen.Yaptığın her yanlış bir şekilde af oluyordu.Aşktı bu,sevdaydı.Direnmekti. Zaten aşkın anlamı da imkansızı başarabilmek değil miydi?Ama tek fark aşk sarhoş olmaktı.Buna rağmen ben delicesine sarhoş olmak ruhunun şarabından kadehlerce içmek sonsuza dek senin olmak istiyordum.Yaptığın her yanlışa rağmen lanet olsun ki hala seni istiyorum.Çünkü ben aptalım, bu evrenin içinde delilercesine 'seni istiyorum' diye haykırdım.Neden,neden duymadın?Oysa ki benim sessiz haykırışları
mı bir tek sen duyabilirsin zannetmiştim.Ama beni ruhumun sarhoşluğundan kurtarmak için ,bedenimi ayıltmak için çok geç kaldın.Artık herşeye rağmen seni unutmayı istiyorum,seni her hücremden silmeyi.
(yada....hala kendimi mi kandırıyorum)