"Duyuyormusun sesimi,
bak içimde fırtımalar kopuyor,
karanlığa gömülüyorum,
bağarıyorum,
çare bulabiliyormusun çığlıklarıma,
beni iyileştiremezsin Aral Seymen
buna senin bile gücün yetmez"
Bir anda elimi tuttu,yavaşça göğsünün üzerine koydu
gücümü yitirmiş gibi hissediyordum ikimizde yorulmuştuk nefes nefeseyken alınlarımız bir birine değiyordu ve o muhteşem sesiyle fısıldadı.
"Boşuna çabalıyorsun Derin,senden vazgeçmeyeceğim,bunu bize yapma"
Daha fazla dayanamadım gitmek zorundaydım bu böyle olmayacaktı zarar görmesine göz yumamazdım,ellerimi hızla çektim göğsünden koşarak uzaklaşmaya başladım,arkamdan gelmeyeceğine biliyordum,
gelseydi... öyle bir ihtimal varmıydı ki? Yada ben gelmesini istiyormuydum?