Sadece eğlence amaçlıdır. Iki yakın arkadaşın kurgusudur.
Genç kız önündeki deftere baktı. Acı, hayal kırıklığı, hüzün...
Bir gün kader kıza oyun oynamaya karar verdi. Ve sayfayı çevirdi.
Kızın ellerinde şimdi her şey. Eski sayfaları yakıp buradan devam edebilecek mi? Peki seçimini neye göre yapacak? Keşke adından başka şeylerde hatırlayabilse.
Yakın arkadaşlar, o kadar yakın. Düşmanlar o kadar kötü değil. Ve yeni hayatıyla eski hayatı arasında bir düzen kurmak zorunda. Çünkü bu dünya da güvenebileceği tek kişi,kendisi olsa bile artık kendisine de güvenemez.
Bir genç adam. Yıkık, yalnız ve olacaklardan habersiz.
Kader bu adamı oyuna davet etmeye karar veriyor. Bu oyun ikisi içinde ya son olacak ya da başlangıç.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."