HAYAT İLE DANS

Hayatım danstı benim. İsmim gibi yani nefesim gibiydi. Kumlarda dans ediyordum dalgaların şarkısıyla. Ta ki bir adam küçük bir çocuk gönderene kadar. O zarf, o gözler, o telefon. Benim hayatımı almak istiyordu. Dansımla oyun oynamak istiyordu. Benimle elbette oynayabilirdi. Ama benliğimle oynayamazdı. Benliğim onu oynatırdı. Korkmuyordum. Asıl korkması gereken oydu. Çünkü dansım oyunlarda kazanmaya alışkındı.