ΒΑΡΙΕΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ
Όλα όσα αρνηθήκαμε να παλέψουμε,
Όλα όσα δεχτήκαμε να αντέξουμε,
Αυτά μας στοιχώνουν,
Αυτά μας τσακίζουν
Και μας κόβουν την ανάσα...
Όλα αυτά που αρνηθήκαμε να παλέψουμε,
Γιατί δεν αντέχαμε άλλον εξευτελισμό.
Μα τι σημασία έχει στην τελική;
Συνέβη έτσι κι αλλιώς.
Χάσαμε.
Εξευτελιστήκαμε.
Αγοράσαμε ακριβά την ανωτερότητα,
Γιατί την ανταλλάξαμε με τα ιδανικά και τα θέλω μας.
Αρνηθήκαμε τις βουλήσεις της καρδιάς,
Όχι από ηθικούς φραγμούς,
Αλλό από υπέρμετρο εγωισμό.
-Τι;
Τι σημαίνει πως ήσουν αξιολύπητος;
Τι σημαίνει πως είχες εξευτελιστεί;
Έπρεπε να παλέψεις
Και να υπερασπιστείς τα ιδανικά σου,
Μέχρι να σταματήσεις να αναπνέεις,
Μέχρι η καρδιά να μην έχει βούληση πια,
Γιατί θα έχει σταματήσει να χτυπά...
Τώρα βολέψου στο κάστρο της ανωτερότητάς σου,
Αντικρίζοντας κάθε μέρα τα ερείπιά σου.
Τι σημασία έχει που άλλος εγκατέλειψε πρώτος;
Εσύ έπρεπε να συνεχίσεις να χτίζεις
Και να μπαλώνεις τις τρύπες.
Τώρα κάθε φορά που θα βρέχει,
Θα μπάζουν τα νερά από το ταβάνι.
Θα πέφτει το νερό στην καρδιά
Και θα σου αραιώνει το αίμα.
Αφού αρνήθηκες να παλέψεις,
Δεν έχεις το δικαίωμα να αν
Dum Spiro, Spero.
"Όσο αναπνέω, ελπίζω" είναι λοιπόν ο τίτλος του βιβλίου με τα ερασιτεχνικά ποιήματα μου.
Δεν είμαι ποιήτρια και δεν ξέρω εάν θα γίνω ποτέ, αλλά προς το παρόν αυτό είναι ότι έχω.
Ελπίζω να τα αγαπήσετε όπως εγώ.