-KESİT- Uçurumun kenarındaydım, soğuk hava bedenimi delip geçerken aklımda bir tek Uraz vardı. Onu özlemiştim.Toprağa hükmedebiliyordum, geçitler açabiliyordum, insanları koruyordum. Yapamadığım, hükmedemediğim bir şey vardı; kalbim... Ona söz geçiremiyor, acı çekmekten kurtaramıyordum, Uraz'ı sevmekten vazgeçiremiyordum. Kaç gece kendimi uçurumun kenarında görmüştüm; her düşeceğimde son anda kalkıyordum. Şimdi de uçurumun kenarındaydım ama beni kurtaracak, uyandıracak kimse yoktu. Tam olarak yalnızdım... Elimi yavaş bir şekilde hareket ettirince avucumun içinde toprak tanelerinin hareket ettiğini hissettim. Tek hareketimle altımdaki toprağı çökerttim. İlk defa özel güçlerimi kötü bir amaçla kullanıyor, kendi hayatıma son veriyordum. Son nefesimi verirken nereden bilebilirdim aşk acısıyla vereceğimi. Ölüme gidiyordum ama hala Uraz'ı düşünüyordum; beyaz kanatlı meleğimi... Toprak artık tamamen çökmüş derin ve soğuk suyla buluşmama ramak kalmıştı. Gözlerimi sımsıkı kapattım. Kalbim göğsümü delip geçecek kadar hızlı ve korku dolu atıyor ama bu bile beni kararımdan vazgeçirmeye yetmiyordu. Soğuk suyun bedenimle buluşmasıyla, çıkması bir olmuştu. Ne oluyordu, Allah aşkına? Havalandığımı hissediyordum, gözlerimdeki suları silerek karşımdakine bakmamla, ağzımın şaşkınlıkla açılması bir oldu. ''U-Uraz.'' diyerek kekeledim. ''Canına mı susadın kızım sen?'' Çatık kaşları, belirginleşmiş yüz hatlarıyla bile o kadar yakışıklıydı ki... Saniyeler önce ölecek olan ben şimdi meleğimin kollarındaydım... Islak bir kelebek kadar çaresizdim. Benim adım Esila Eymen ve bu benim hikayem. -------------------------------------- ©Tüm telif hakları saklıdır
6 parts