Her gün uyanmak istedigin gibi uyanmazsın ya istediğin yerde,ya da istediğin şekilde.
Bir gun yine yalnizim yine tek basima terkedilmis bir kizi oynuyorum,aci cekiyomuyum?Evet hemde çok içim acıyor,yaram var yarama tuz basan da var.Ama alişıyo insan bir sürre sonra yarasının olmasına,fakat hatırlatanlar daha çok acıtıyor o yarayı...
Güneşin doğuşuyla mucizeyi bekliyorum,yeni bir günün güzel geçmesini diliyorum,her gece başka yerlerde uyanmanın acısını hücrelerimde hissediyorum.
Muhtemelen fazla şey istiyorum...
Belli ki yapayalnızım hiç mutluluğu tatmayan hatta ne olduğunu dahi bilmeyen biriyim ama buna rağmen dimdik ayakta duran hedefi olan biriyim mutluluğa ihtiyacım yoktur belki,fakat hedefim var bu yaşamam için tek sebep olabilir.
Beni ailem terk ettiğinde fazla küçük değildim herşeyi en iyi ayrıntısına kadar hatırlıyorum...