Beti bizim sevimli, beyaz kedimizdir . Çok yaramazdır. Uzun tüyleriyle bir gelin gibi süslü görünür. Ancak o, süse falan aldırmaz, gün boyu koşuşup durur. Beti uzun zamandır sessiz duruyordu. Bizler onun bu haline bakıp şaşırıyor, artık uslandığını düşünerek seviniyorduk. Oysa Beti uslanmış falan değildi. O, evden kaçmak için gizli gizli plânlar kuruyordu. Beti, uzun zamandır sokaktaki kedileri görerek özgürce dolaşmasına özeniyordu . İçinden : - Ne güzel ,sokakta dolaşan dostlarım hiç sıkılmıyorlar . Canlarının istediği yere gidip orada kalıyorlar. Bense hep bu evin içindeyim. Aynı köşede, aynı minderin üzerinde uyuyorum. En kısa zamanda evden gizlice çıkmalıyım. Tıpkı bana benzeyen öbür kedilerin yanında olmalıyım!Beti günlerce evden kaçmanın bir yolunu aradı. Sonunda aradığı olanağı buldu. O sabah Gökçen' in annesi, balkon kapısını açık unutmuştu .Beti, sağına soluna baktı. Ortalıkta kimsecikler yoktu. Gökçen okula gitmişti, annesi de mutfakta yemek yapıyordu.