Hayatın acısını derinden hissetmiş dilsiz bir kız.
Aile sorunları sebebiyle kulaklarının duyma yetisine son veren bir oğlan.
İkisi de kendileri gibi çocukların olduğu etkinlik okulunda...
İkisinin de acı hayatları var,
Aileleri yok onların gözünde.
Onlar o hayatta tekler.
İkside tamamlanamamış bir puzzel.
Çünkü;
Parçaları kaybolmuş.
Onlar birbirlerinin kaybolmuş parçaları.
Birbirlerinin dili kulağı olacaklar.
Ama bir sorunları var.
Onlar aydınlıktan gördükleri ilgi yüzünden;
Karanlığa gömülmüş iki kişi.
İşaret dilini bilmiyorlar, bilmekte istemiyorlar.
Çünkü onların kendi dilleri var.
Onların kalbi konuşuyor.
Herkes susuyor zannederken
Onların içinde fırtınalar kopuyor.....
Onların hikayesinde ünün, paranın önemsizliğini, konuşmadan da anlaşabileceğinizi, onların da iyi insanlar olduğunu, önyargının kötü olduğunu öğrenirken,hem zevk alacak hemde aşkın ne demek olduğunu iyice anlayacaksınız...
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."