MÂHPARE - M.Sevda 🕊 - Wattpad

MÂHPARE

Reads 2,763,545
Votes 129,595
Parts 37

Reads 2,763,545
Votes 129,595
Parts 37

abi aile asker ağabey aşk dram genelkurgu gençkurgu komiser kıskançlık mahalle polis romantizm çocukluk

"Çok mu seviyorsun?" diye sordu Arslan dayanamayarak. Ahsen ise usulca salladı kafasını. "Tamam, gel o zaman." Elini bırakıp Ahsenin korkuyla yere bıraktığı bisiklete yöneldi. Bisikleti kaldırdığında aklından geçenden emin olamadı. Bu bisiklet ikisini de kaldırır mıydı bilemiyordu.

Fakat denemeden bilemezdi.

"Arslan abi?" diye sordu küçük kız şaşkınlıkla. Arslan yakışıklı yüzüyle Ahsene baktıktan sonra önündeki kısma vurdu iki kere. 

"Bisiklet bisiklet demiyor muydun? Atla hadi!" Arslan Ahsenin kıpırdamadan durduğu yerde kendisine bakarken ki yüz ifadesine gülmeden edemedi. Ardından hemen konuştu. "Hadi mâhpare..." tehdit edercesine devam etti. "Beklemem bak!"

 Yeşil gözleri hemen açıldıktan sonra vakit kaybetmeden daha doğrusu Arslan abisi fikrini değiştirmeden hareketlendi küçük kız. Arslanın da yardımı ile oturdu önüne.

"Mahpare mi?" dedi tam olarak telaffuz bile edemezken.

"Hoşuna gitmedi mi?" diye sordu Arslan henüz hareket etmeden. Buna karşılık kafasını salladı hızla Ahsen. 

"Ne demek ki?"

"Ay parçası..." dedi gözleri küçük kızın yeşillerine birkaç saniye takılırken. Ardından hemen toparladı kendisini.

"Şimdi?" dedi sorunun cevabını yeniden almak ister gibi. "Şimdi hoşuna gitti mi?"

 Kocaman gülümsedi Ahsen. Saçlarından yayılan kokunun farkında olmadan bir kez daha salladı kafasını. "Hı hı.." ardından o da yeşillerini kahveleriyle buluşturdu. "Çok güzel."


© Tüm Hakları Saklıdır  kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz.
Mâhpare adıyla yazılmış wattpad üzerindeki ilk hikayedir.All Rights Reserved

abi aile asker ağabey aşk dram genelkurgu gençkurgu komiser kıskançlık mahalle polis romantizm çocukluk

Table of contents

37 parts

Sign up to add MÂHPARE to your library and receive updates

or

Content Guidelines

You may also like

MÜPHEM by pinareray3

Düşmanın silah tutan elleri sevdiğim adamı işaret ediyordu. O silah ona doğrultulmuştu, silahın içindeki kurşunun adresi onun kalbi, onun kalbiyse benim evimdi.. O an bir saniye bile düşünmedim, biliyordum ki bin canım olsa sevgilim binini de sana verirdim. Sırtımı delip geçen kurşun tenimden ter gibi kan boşalmasına sebep olurken bedenim bedenine bir tabutun kapağı gibi kapanmıştı. Uçuruma bir adımdık ve o adımı atmıştık. Acı ciğerlerime bir nehir gibi dolarken düşündüğüm tek şey yine oydu. "Sena" dedi, ismim dilinden bir ölüm senfonisinin en güzel nakaratı gibi dökülmüştü. Zihnim ikimize dair anıları bir bir gözlerimin önüne sererken, gözlerinin gözlerime değmesiyle tüm anılar bin parçaya bölünüp dağılmış dağılan her parça benim göğsüme batmıştı. Sırtımda bir kurşun yarası vardı, kalbimde açtığı yaradan daha büyük olmayan.. Ama işte onun kollarındaydım. Kan kaybediyordum belki ölüyordum ama onun kollarındaydım. O bana böyle bakarken gelecekse ölüm, ne kadar ölüm denirdi ki adına? O gözler de bulmamış mıydım ben yaşamı? Bir çift kahve hare döndürmemiş miydi beni hayata? Aşkla bakan gözleri değil miydi kırk yerinden kırılmış inancımı dirilten, tenime değen dudakları değil miydi beni hayata bağlayan? Hayır hayır bu ölüm değildi. Onun kollarında nasıl ölürdü insan, ölse ölse gözlerinde ölünürdü. Hem elleri ellerimdeydi, beni metrelerce derine gömülmüş bir mezarın içinden çekip çıkaran elleri benimleydi. "Ölmeyeceksin." dedi, bu kelimeye sımsıkı sarılmıştı. Bu kelimenin gerçekliğine derinden inanmıştı. Onu inancından vurmak istemiyordum, onu yarım bırakmak istemiyordum. İnanın ölüm değildi beni korkutan, yaşamak istiyordum, sadece onun için yaşamak istiyordum.

PİNHAN MAHALLESİ by MelisKuadal

| Yetişkin okular için uygundur, cinsellik ve argo içerir! | Terk ettiği nişanlısının mahallesine 3 yıl sonra tekrar gelen Nalan ne ile karşılaşacak? • "Yalvarırım git Nalan. Benim başıma bela açma! Mahallemden git! yoksa-" "Yoksa?" "Zor lan!" dedi yarım ağız bağırarak. "Hayatımı siktin ulan! görmüyor musun Nalan beni? Yarattığın enkazı görmüyormuş gibi! Nalan senle ben aynı mahalleyi bırak aynı şehirde yaşayamayız!" göz yaşlarımı sildim bedenimin yanında ki iki kolu ve yakınımda ki yüzü her şeyi zorlaştırdı. Kör kütük sarhoştu. "Neden?" diye sordum acıyla. "İki yangın beden birleşir.." dedi kendine hatırlatır gibi. Sonra ekledi. "Biz artık beraber yanmayız Nalan. Ya küle döneriz. Yada yakarız!"

SESSİZ GELİN (Tamamlandı) by ysraergn

Sessizliğe haps olmuştu kadının ruhu ve o, kadının sessizliğine bile ölen, ruhunu sevdasıyla iyileştiren bir adamdı. Fakat aşka giden yol dikenliydi, ayaklar kan revan içinde kalmıştı, yol uzundu ama yürek yine de pes etmiyordu. Aşk, kadının adıyla, adamın dudaklarının arasından kalpten bir sesle dile geldi. "Arya 'm," dedi adam. Sanki kadının adını söylerken bile tüm aşkını haykırır gibiydi. "Sessizliğine öldüğüm kadın," diye devam etti. ...................... Başlangıç tarihi: 07. 07.2017

GÖNÜL ŞİFASI by nasende

Mirhan ağa kaşlarını kaldırarak karısının saçını okşayarak kulak arkasına aldı. Karısının öpmekten şişen dudaklarına alayla sırıtıp burnunu çenesinin hizasından boynuna getirdi, karısını soludu uzun uzun. Ve dudaklarını pürüzsüz boyna bastırdığında altındaki karısı gerilmişti. "Benden başka kimse kokunu soluyamaz !" dedi Mirhan ağa keskin çıkan sesiyle, genç kadın altında yaprak gibi titriyordu. Karısının bağımlısı olduğu kokusunu solumayı bırakıp dudaklarını dudaklarına bastırdı. "Benden başka kimse seni öpemez!" Karısının üstünde yükselerek, zarif parmaklarını kendi kalbine bastırdı. "Ve benden başka kimse sevemez seni kadın!" Kadın gülümsedi onun sevdiği uysallığına devam etti. Adam karısına hayran hayran bakarken alnını alnına yasladı sakince. * +18 sahneler ve rahatsız edebilecek ögeler içermektedir. Aşiret Birliği Serisi "1" *

Kader Oyunu by twofeet_

Endüstri mühendisliği 2.sınıf öğrencisi olan Feride Aytuğ, kendi halinde ve sevdikleriyle çevrili olan küçük dünyasında, okulu ve yaptığı ufak tefek işler arasında gidip gelerek yaşamaktadır. Bir gün yolu, öğrencisi olduğu üniversitenin büyük bağışçılarından olan oldukça nüfuzlu bir iş adamı, Karan Yılmaz ile kesişir. Karan Yılmaz'ın Feride'ye bir teklifi vardır. Bu teklif nedir ve Feride bunu kabul ederse, onları neler bekliyordur?

MEZOPOTAMYA MASALI[ARA VERİLDİ] by Ruhefza_yazar

"Gülnişan Karaca, bu söz saçmalığı olmasaydı sevdiğim kadınla evlenecekdim." Sözleri neden kalbime bir bıçak gibi saplanmıştı? "Ama durum belli. Benim konağıma gelin geldiğin günden itibaren Gülnişân Karamanlı gibi davranacaksın! Asla benim gerçekden karım olmayacaksın! Ve bizim yollarımız bir gün ayrılacak. O güne kadar, bir Karamanlı gibi davranacaksın." Dedi. Sesi öfke barındırıyordu. "Bir şartım var!" Dedim kendimden emin çıkan sesimle. "Nedir?" Diye sordu. "O güne kadar ne olursa olsun, üzerime kuma gelmeyecek, gelirse..." Tek kaşını havaya kaldırdı. "Gelirse ne?" Dedi. "Gelirse andım olsun ki Mardin Midyat meydanında kafana sıkarım!" "Kabul!" Dedi. Şu konuşması bile bana karşı nefretini belli etmişti. - "Gece kadar sevdim seni, Gökyüzü kadar sevemedin beni." •Mardinde geçen bir söz aşkı hikâyesidir. •Kuma, Aldatma Yoktur! •Mezopotamya Masalı Adlı Yazılmış İlk ve Tek Kitapdır!

YIKINTI by ironscloak

Yayınlama Tarihi:6 Temmuz 2014 [Tamamlandı, düzenlemede.] •Bu ad ile yayınlanan ilk hikayedir. Taklitleri değil, aslını okuyun.• ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ Dizlerini karnına çekmiş, boş gözlerle evine girip çıkanları izleyen küçük bir kız çocuğu. Ağlamaktan korkan, kafasından çıkmayan o sesin tutsağı altındaki, zavallı kız çocuğu. Ölümü kabullenen; ama dile getirmekten korkan bir kız çocuğu. İçindeki o yarayla büyüyüp, içi kan ağlayan; ama kardeşi için her şeyi yapan bir genç kız. Defalarca yaralanan. Defalarca dövüşen. Defalarca korkulan. Ama içten içe kendisinden korkan bir genç kız. Kaderin oynadığı küçük oyunda, büyük roller üstlenen bir kız. İpleri eline almak için savaşan; ama her hatasında üst üste binen yıkıntıların ardında kalan bir kız. O kızın adı Derin. Ve bu, onun kendi adında kayboluşunun hikayesi. ❝Benim adım Derin. Ve ben, kendi adımda kayboluyorum.❞ •◘•◘•◘•◘•◘• [Hikayenin başı, Imagine Dragons'un Radioactive klibinden esinlenilmiştir.] Tüm hakları saklıdır.

KESKİN 3 / Çağan'ın Devri by bernailm

Keskin bakışlarıyla herkesi ürperten bir mafya lideriydi o... Küçük bir çocukken okul önlüğüne bulaşan kan lekeleri, koyu bir katrana dönüşüp ruhuna da bulaşmış ve Uygar'ı Keskin'e dönüştürmüştü. Zamanın eli değmişti ona... Hem de acımasızca... Küllerinden doğan Keskin, bir gece tesadüfen Zeynep'i gördüğünde hiçbir şeyin artık eskisi gibi olamayacağını anladı ve benliğiyle arasında büyük bir savaş başladı. Duygularına ne kadar karşı koymaya çalışırsa çalışsın, bu savaşı kaybedeceğini o da biliyordu ve bunu bilmekten de nefret ediyordu. Zaman geçtikçe daha saplantılı bir âşığa dönüşen Keskin için artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı... & Umudum umuduna düğümlenmiş, razıyım sevsen de gel, sevmesen de. Kabulüm, ölsem de gel, ölmesem de... Yayınlanma tarihi: 17 Kasım 2023

KALPSİZ by DuygusalPsikopat

Hiçbir şey göründüğü gibi değildir. Ne iyiler göründüğü kadar iyi, ne kötüler göründüğü kadar kötü... × × × "Neden bu kadar sakinsin?" Gözlerime gelmeyen gözyaşlarıma teşekkür ederken omzumu silktim. "Ne yapmamı bekliyorsun? Sana bağırıp çağırmamı mı?" "Yani, evet. Yanına gelirken öyle ihtimalleri hesaba katarak gelmiştim." Gülümsedim. "Nefret bile etmediğim insana bağıramam. Hem sana bir şey söyleyeyim mi?" Nefesimi verirken gözlerimi kapatıp açtım saliselik bir zamanda. İşaret parmağımı kaldırarak göğsüne bastırdım artık ilk günki gibi parlamayan mavi gözlerinin derinliklerine bakmaya çalışırken. "Benim en azından bir kalbim var. Ama sende o da yok. Kalpsizsin sen. Ve bir şey daha söyleyeyim mi?" Ruhsuz bir gülümseme yerleşti yüzüne, işaret parmağımı biraz daha bastırırken göğsüne. Parmağımın altında hızla atan kalbi, söylediklerimi inkar etmek istiyormuş gibiydi sanki. "Kalbi olmayan insanlar, sürünürmüş..."

RUH KAPANI by cennomi

"Ölsek ve yeniden doğsak da," diyerek devam ettirdim onu. Bu onun dudaklarında tatlı bir tebessüm oluşmasına neden oldu. Onu devam ettirmemle bana karşılık verdi "ihanet kalbimizi kurutsa da," "Bir gün yüzyıllarca ayrı kalsak da," "Birbirimizi öldürmek istesek de, yine benim elçim olacak mısın?" ____ Ecel, sizi her yerde bulur. Bazen bir bardak su içerken bazen mışıl mışıl uyurken. Bazen de Ecel, kalbinizde yer bulur. Belki aklınızda, zihninizde öldürücü darbelerle gezinir. Belki de sizi elçisi yapar ve siz başka zihinlerde öldürücü darbelerle gezinirsiniz. Bilemezsiniz. Daha önce kaç kere daha dünyaya geldiğinizi. Daha önce dünyaya geldiğinizde kime ihanet ettiğinizi. Yeniden doğduğunuzda ailenizin kim olacağını. Bilemezsiniz. Daha önce aynı kişiye kaç kere aşık olduğunuzu.

You may also like

Slide 1 of 10

PİNHAN MAHALLESİ cover

SESSİZ GELİN (Tamamlandı) cover

GÖNÜL ŞİFASI cover

Kader Oyunu cover

MEZOPOTAMYA MASALI[ARA VERİLDİ] cover

KESKİN 3 / Çağan'ın Devri cover

RUH KAPANI cover

MÜPHEM

Düşmanın silah tutan elleri sevdiğim adamı işaret ediyordu. O silah ona doğrultulmuştu, silahın içindeki kurşunun adresi onun kalbi, onun kalbiyse benim evimdi.. O an bir saniye bile düşünmedim, biliyordum ki bin canım olsa sevgilim binini de sana verirdim. Sırtımı delip geçen kurşun tenimden ter gibi kan boşalmasına sebep olurken bedenim bedenine bir tabutun kapağı gibi kapanmıştı. Uçuruma bir adımdık ve o adımı atmıştık. Acı ciğerlerime bir nehir gibi dolarken düşündüğüm tek şey yine oydu. "Sena" dedi, ismim dilinden bir ölüm senfonisinin en güzel nakaratı gibi dökülmüştü. Zihnim ikimize dair anıları bir bir gözlerimin önüne sererken, gözlerinin gözlerime değmesiyle tüm anılar bin parçaya bölünüp dağılmış dağılan her parça benim göğsüme batmıştı. Sırtımda bir kurşun yarası vardı, kalbimde açtığı yaradan daha büyük olmayan.. Ama işte onun kollarındaydım. Kan kaybediyordum belki ölüyordum ama onun kollarındaydım. O bana böyle bakarken gelecekse ölüm, ne kadar ölüm denirdi ki adına? O gözler de bulmamış mıydım ben yaşamı? Bir çift kahve hare döndürmemiş miydi beni hayata? Aşkla bakan gözleri değil miydi kırk yerinden kırılmış inancımı dirilten, tenime değen dudakları değil miydi beni hayata bağlayan? Hayır hayır bu ölüm değildi. Onun kollarında nasıl ölürdü insan, ölse ölse gözlerinde ölünürdü. Hem elleri ellerimdeydi, beni metrelerce derine gömülmüş bir mezarın içinden çekip çıkaran elleri benimleydi. "Ölmeyeceksin." dedi, bu kelimeye sımsıkı sarılmıştı. Bu kelimenin gerçekliğine derinden inanmıştı. Onu inancından vurmak istemiyordum, onu yarım bırakmak istemiyordum. İnanın ölüm değildi beni korkutan, yaşamak istiyordum, sadece onun için yaşamak istiyordum.