dört arkadaş varmış 25 yaşlarındalarmış birinin adı ahmet diğeri burak, metmetcan ve kaan çok pisliklermiş o yüzden hiçbirini sevgilisi yokmuş.onların bir grubu varmış adıda BIYIKSIZLARmış (grubunun nedeni yok) oblar sokaktaki pislikler olur ya onlardanmışlar.onlar her gördüğü kızın takip ederlermiş.bir arkadaşları ahmet'i alıp evine götürmüş(kötü anlamda değil) aklını açmaya çalışmış ve becermiş o artık normal bir tip olmuş ve Bıyıksızlar grubundan ayrılmış,normal biri olmuştu ama diğerleri hâlâ aynıydı.Ahmet denemiş ama başaramamıştı,buna ahmet çok üzülüyordu çünkü pislik olmak istemiyordu ve arkadaşlarıyla takılmak istiyordu bu onun pisgolijisini de bozmuştu, o yüzden tek düşündüğü onları normal insana dönüştürmekti ama olmuyordu sonunda pes ediyordu ki onun normale
dönüştüren adama söyledi ama adam "hayır" dedi.o yüzden olmadı.
sonunda hayata döneye karar veren Ahmet kendine bir çeki düzen verdi ve onunda bir sevgilisi oldu bu arda yıllar geçti
Hayata dair hatırladığım ilk andaydım.
Yine aynı evin bahçesinde eli yüzü toprak içinde kalmış ben ve karşımda onun ne kadar zaman geçerse geçsin çözemeyeceğim bakışları.
"Dönmüşsün."
İki yıl sonra karşımda onu böyle görmek her şey tamamlandı hissi vermişti.
Ya da her şey asıl şimdi yarımdı ve yeni başlıyordu.
"Döndüm."