"Beni neden seviyorsun?" diye fısıldadım gecenin karanlığına bakarken. "Aslında hiçbir sorumun cevabı değilsin ama seviyorum işte.Olmasan olur diyemiyorum,seviyorum.Mesela seninle yürümeyi seviyorum.Yürüyüşünü seviyorum.Her fırsatta dolan gözlerini seviyorum.Bir şeyler yerken gözlerinin bana kaymasını seviyorum.Benim yanımda mutlu oluşunu seviyorum.Başka bir adam yapmaya çalışmıyorsun beni.Böyle kabul ediyorsun, kabul edişini seviyorum.Her insan gibi değil bir başka seviyorum seni.O sıradan kurulan cümleler gibi değil.Ben seni başka bir alfabeyle seviyorum.Ben çayı açık severim ama seni çok koyu sevdim.Yapacak bir şey seviyorum" Cümlelerini bana değil de yıldızlara gülümseyerek söylediğinde asla yapmayacağım dediğim şeyi yaparak "Rüzgar" diye seslendim. "Seni seviyorum"