"Bazı anlar vardır. Bir şey öğrenirsiniz; dünya başınıza yıkılır. Kaçmak istersiniz, çok uzaklara gitmek. Sizi kimsenin bulamayacağı yerlere mesela... Sonsuzluğa gitmek. Başaramamak... Koşmak ve düşmek. Hayat size her çelme taktığında yeniden yeniden başlamak. Böyle bir döngü geçirdiğinizi hissettiren anlar. Bazı insanlar vardır. Böyle deli dolu, aptal, saf... Aşk tarafından olgunlaşması başlayan, böyle insanlara hayat çelme takarsa ne olur ..? Ne hissettiğimi bile bilemezken ..? Ciğerlerim patlayana kadar koşmak istiyordum, kimseyi umursamamak. Sınavı sallamak, yoldan geçenlere vesikalık fotoğrafımı gösterip "bunu tanıyor musunuz ?" diye bağırmak, yani hayata devam etmek. Ya da ölmek..."